βιγιότα

Μουσικός όρος που δηλώνει την πολυφωνική σύνθεση, συνήθως τετράφωνη, εύκολης αντιστικτικής κατασκευής και άνετη στην εκτέλεση. Με επιδράσεις χορευτικών ρυθμών, δέχτηκε λαϊκά στοιχεία παρεκκλίνοντας όμως από τη βιλανέλα, γιατί αποκλείει τον παρωδιστικό της χαρακτήρα. Διαδόθηκε ιδιαίτερα στη βόρεια Ιταλία. Από πολλούς μελετητές θεωρήθηκε προάγγελος της άνθησης του μαδριγαλίου. Ωστόσο, στις διάφορες εκφραστικές αποχρώσεις, που γίνονται κάθε φορά εντονότερες ανάλογα με την τοπική τους προέλευση, η β. αποκαλύπτει –με τις αναλογίες στις ποιητικές και στις μουσικές εικόνες– μια κοινή αρχή, που έως τώρα δεν στάθηκε δυνατόν να διαπιστωθεί με συγκεκριμένα στοιχεία, εξαιτίας της έλλειψης πηγών. Δείγματα β. περιλαμβάνονται στις πολυφωνικές μουσικές ανθολογίες που τυπώθηκαν από τον Οταβιάνο Πετρούτσι (1466-1539), τον πρώτο μουσικό εκδότη που χρησιμοποίησε για το τύπωμα κινητά στοιχεία.